Zamana duyarlı bir organ bağışı bekleyen bir doktor olduğunuzu ve hastanıza uzun bekleyişin nihayet sona erdiğini söylemeye hevesli olduğunuzu düşünün. Yalnızca bir sorun var: Hastanızın tıbbi dosyalarına erişmek için gereken giriş bilgileri çalışmıyor. Sonra bir bildirim alıyorsunuz: Mevcut sıcak hava dalgası hastane çapında bir BT sistemi arızasına neden oldu. Bugün hiçbir ameliyat yapılmayacak. Hastanız donör bekleme listesine geri dönüyor.
Ne yazık ki bu örnek çok da uzak değil. Avrupa’daki son sıcak hava dalgası sırasında, İngiltere’nin en büyük hastane sistemlerinden biri tarafından kullanılan veri merkezlerindeki bilgisayar sunucuları aşırı ısındı. Bu durum doktorların tıbbi kayıtları alamamasına, CT ve MRI taramalarının sonuçlarına erişememesine ve hatta bazı ameliyatları gerçekleştirememesine neden oldu. Durumu kritik olan bazı hastaların bölgedeki diğer hastanelere nakledilmesi gerekti.
Teknoloji dünyasının en az göz alıcı ama kesinlikle kritik köşesine hoş geldiniz. “Bulut “u duymuşsunuzdur: Gökyüzünde değil. Dünyanın dört bir yanına dağılmış 8.000’den fazla veri merkezinde, sıra sıra bilgisayarlar ve kilometrelerce uzunluktaki kablolar, aile fotoğraflarından çok gizli devlet bilgilerine kadar trilyonlarca gigabaytlık veriyi barındıran altyapıyı oluşturuyor – modern dünyayı çalışır durumda tutmak için gereken tüm veriler.
Verileri sadece üretmek değil, yönetmek
Bilgi ekonomimizde “verinin yeni petrol” olduğu ve trilyonlarca doları beslediği söylenir. Eğer bu verilerin akışı yavaşlarsa – ya felaket boyutunda bir arıza ya da bizim talebe yetişemememiz nedeniyle – iptal edilen ameliyatlar, kaçırılan uçuşlar ve daha fazlasının insani bedeliyle birlikte hesaplanamaz bir ekonomik zarar ortaya çıkacaktır.
Bu nedenle, veri yönetme becerimizi veri üretme becerimizin önünde tutmamız gerekiyor.
Modern veri merkezleri yüksek talep görmektedir ve hassas fiziksel yerleşimler, havalandırma için kesin gereksinimler, güç tüketimi ve dikkate alınması gereken daha fazla faktör ile tasarım ve inşa etmek son derece karmaşıktır. Tesisler çevresel aksaklıklara dayanmalı, mümkün olduğunca sürdürülebilir bir şekilde çalışmalı ve %100 çalışma süresi sağlamak için her adımda birden fazla yedekle donatılmalıdır.
Neyse ki artık bu ürkütücü zorlukların üstesinden verimli bir şekilde gelebilecek dijital tasarım teknolojisine sahibiz. Karmaşık bir tasarımı yeniden tasarlama ve yükseltme görevi bir zamanlar “çizim tahtasına geri dönmek” anlamına geliyordu. Ancak artık binaların, süreçlerin, sistemlerin, hatta şehirlerin “sanal ikizlerini” yapabiliyoruz.
Bu araçla, hangi değişikliklerin gerçek dünyada en iyi sonuçları vereceğini görmek için dijital düzenler oluşturabilir, sanal değişiklikleri değerlendirebilir ve binlerce simülasyon çalıştırabiliriz. Sanal ikizler tasarım sürecini güvenli bir şekilde hızlandırır ve fiziksel inşaat başladıktan sonra pahalı, zaman alıcı ince ayarlardan kaçınmaya yardımcı olur.
Bu sanal tasarım kabiliyeti, sistemlerin ve süreç performansının değerlendirilmesi ve iyileştirilmesi için devrim niteliğinde sonuçlar doğurmaktadır. Veri merkezlerimiz başlangıç noktasıdır çünkü sürdürülebilirlik açısından ciddi bir revizyona ihtiyaç duymaktadırlar.
Sanal ikizler (Digital Twins) çok önemli
Mevcut veri merkezleri çoğunlukla, çok az kişinin katlanarak büyüyeceğini fark ettiği veri depolama ihtiyaçlarına yanıt olarak geçici bir şekilde başladı. Daha sonra gelişigüzel genişleyerek elektronların uğuldamasını ve donanımın soğutulmasını sağlamak için güç ve su tüketmeye başladılar.
Bugün veri merkezleri küresel elektriğin %3’ünü tüketiyor ve bu rakam on yılın sonunda %8’e çıkabilir.
Veri merkezleri halihazırda küresel sera gazı emisyonlarının yaklaşık %2’sini üretmektedir ki bu da kabaca havacılık sektörünün tamamına denktir.
Ortalama bir veri merkezi, temel teknolojik bileşenlerin aşırı ısınmasını önlemek için günde üç ila beş milyon galon su – yedi olimpik yüzme havuzu kadar – gerektiriyor.
Bu sarmal tüketim döngüsüyle başa çıkmalıyız çünkü bununla yaşayamasak da, bu veri merkezlerinin yaptığı iş olmadan gerçekten yaşayamayız.
Veri merkezlerinin 7/24 çalışması gerekiyor ve sanal ikizler, ilk beton dökülmeden önce esnek ve güvenilir bir tesis oluşturulmasına yardımcı olabilir.
Zettabyte boyutundaki verilere ayak uydurmak
Bir sistemi her zaman çalışır durumda tutmak için ne kadar yedekliliğe ihtiyacınız var? Güvenlik açıkları nerede ve buralardaki arızalara veya bunların kasıtlı olarak istismar edilmesine karşı en iyi nasıl korunursunuz? Güç ve su gereksinimlerini en iyi şekilde nasıl azaltabilirsiniz?
Sanal bir ikiz ile bu gibi soruların yanıtları dijital olarak ayrıntılı bir şekilde araştırılabilir. Bir veri merkezinin sanal ikizi, verimsizliklerin kökünü kazımak, performansı artırmak ve hatta ikiz üzerinde tasarlanan fiziksel değişiklikleri uygulamak için en iyi sırayı belirlemek için bir rehber sağlayabilir. İkiz, gerçek dünyadaki muadiliyle birlikte büyümeye devam edebilir ve böylece iyileştirmeleri keşfetmek için kalıcı bir simülasyon platformu oluşturabilir.
2021 yılı itibariyle dünya 79 zettabyte veri üretti. Veri merkezlerimizin 2025’te tahmini 181 zettabyte veriye – mevcut rakamların iki katından fazla – ulaşırken bu rakama ayak uydurabilmesini sağlamalıyız.
Bu görevi yerine getirmek için hiç bu kadar iyi bir teknolojiye sahip olmamıştık ve teknolojinin kendisi de her geçen gün gelişiyor. Artık %100 çalışma süresi açısından düşünmek sadece mümkün değil, aynı zamanda gerçekçi. Ancak bunun için hem teknik kabiliyet hem de %100 insan bağlılığı gerekecek.
Kaynak: