Karadeniz’in Patlaması ve Okyanuslardaki Ölü Bölgeler

Karadeniz’deki zehirli gaz seviyesi her 100 yılda yaklaşık 20 metre yüzeye yaklaşıyor. 100 yıl kadar önceki ölçümlerde 200 metre derinlikteyken, artık 180 metre derinlikte. Bu zehirli gazların yüzeye ulaşması, eğer bu hız sabit kalırsa, 900 yıl sürecek.

Jeolojik ve Tarihsel Perspektif

Celal Şengör’e göre, Karadeniz’in bu yapısı, tarihsel ve jeolojik süreçlerle ilişkilidir. Permiyen döneminde dünya, benzer bir çevresel felaket yaşamıştır. Yaklaşık 252 milyon yıl önce, Permiyen dönemi sonunda büyük bir yok oluş yaşanmış ve dünya üzerindeki oksijen soluyan canlıların büyük çoğunluğu yok olmuştur. Bu dönemin kayaçlarındaki izler, oksijen eksikliğini ve hidrojen sülfür birikimini göstermektedir.

Potansiyel Patlama Senaryosu

Karadeniz’deki hidrojen sülfür birikimi, zamanla artarak yüzeye doğru yükselmektedir. Eğer bu süreç devam ederse, yüzeydeki basınç azaldıkça hidrojen sülfür gazı serbest kalabilir. Bu durum, gazın atmosfere yayılmasına ve çevredeki yaşamın ciddi şekilde etkilenmesine neden olabilir. Karadeniz’in patlaması, ani ve şiddetli olmayabilir, ancak yavaş yavaş gerçekleşen gaz çıkışları bile çevresel ve insan sağlığı açısından büyük tehditler oluşturabilir.

Okyanuslardaki Ölü Bölgeler (Dead Zones)

Ölü Bölgelerin Tanımı ve Nedenleri

Ölü bölgeler, bir su kütlesinde çözünmüş oksijen seviyelerinin yaşamı desteklemek için gereken seviyenin altına düştüğü alanlardır. Genellikle bu seviye, milyon başına 2 miligramdan (mg/L) daha az oksijen olarak kabul edilir. Ölü bölgelerin ana nedenleri arasında tarımda kullanılan gübreler, atık sular ve endüstriyel deşarjlar bulunmaktadır. Bu besin maddeleri, su kütlelerinde alg patlamalarına neden olur ve bu algler öldüğünde, onların ayrışması sırasında mikroorganizmalar büyük miktarda oksijen tüketir.

Küresel Ölçekte Ölü Bölgeler

Dünya okyanuslarında çeşitli ölü bölgeler bulunmaktadır. Bu bölgeler, özellikle endüstriyel kirliliğin yoğun olduğu yerlerde ve akıntıların yeterince temizleyemediği alanlarda görülmektedir. Meksika Körfezi, Chesapeake Körfezi ve Baltık Denizi, bilinen ölü bölgelerden sadece birkaçıdır. Bu bölgelerdeki oksijen eksikliği, sucul yaşamı olumsuz etkiler ve ekosistemlerin biyolojik çeşitliliğini azaltır.

Ekosistem Üzerindeki Etkiler

Ölü bölgelerde oksijen seviyelerinin düşmesi, balıklar ve diğer su organizmaları için ölümcül olabilir. Bu bölgelerde yaşayan organizmalar ya göç etmek zorunda kalır ya da ölür. Bu durum, balıkçılık endüstrisini ve ekosistem dengesini olumsuz etkiler. Ayrıca ölü bölgeler, su kalitesini düşürür ve bölgesel ekonomileri etkileyebilir.

Karadeniz ve Okyanus Ölü Bölgeleri Arasındaki Benzerlikler

Karadeniz’in patlama riski ve okyanuslardaki ölü bölgeler, temel olarak oksijen eksikliği ve kirlilik nedeniyle benzer sorunlarla karşı karşıyadır. Her iki durumda da, su kütlelerine aşırı miktarda besin maddesi girişi ve bu maddelerin mikroorganizmalar tarafından tüketilmesi, oksijen seviyelerinin hızla düşmesine neden olur. Bu durum, sucul yaşam için büyük bir tehdit oluşturur ve ekosistemlerin biyolojik çeşitliliğini azaltır.

Çözüm Önerileri ve Yönetim Stratejileri

Karadeniz İçin Çözüm Önerileri

1. Kirliliğin Azaltılması: Endüstriyel atıklar ve tarımsal gübrelerin su kütlelerine girişinin azaltılması gerekmektedir. Bu amaçla, daha sıkı çevre politikaları ve düzenlemeler uygulanabilir.
2. Mühendislik Çözümleri: Karadeniz’in alt tabakalarının karıştırılması için büyük pervaneler veya benzeri mühendislik çözümleri kullanılabilir. Bu, hidrojen sülfürün yüzeye çıkmadan önce daha homojen bir şekilde dağılmasını sağlayabilir.
3. Eğitim ve Farkındalık: Bölge halkının ve yerel yönetimlerin bu konuda bilinçlendirilmesi, kirliliğin azaltılması ve çevre koruma bilincinin artırılması için önemlidir.

Okyanus Ölü Bölgeleri İçin Çözüm Önerileri

1. Besin Madde Girişinin Kontrolü: Tarım ve endüstri kaynaklı besin maddelerinin su kütlelerine girişini azaltmak için sürdürülebilir tarım uygulamaları ve atık su arıtma teknolojileri geliştirilebilir.
2. Koruma Alanları Oluşturma: Ölü bölgelerin çevresindeki alanlarda koruma bölgeleri oluşturulabilir ve bu alanlarda insan faaliyetleri sınırlandırılabilir.
3. Bilimsel Araştırmalar: Ölü bölgelerin dinamiklerini anlamak ve etkili çözüm önerileri geliştirmek için sürekli bilimsel araştırmalar yapılmalıdır.

Karadeniz’in patlama riski ve okyanuslardaki ölü bölgeler, dünya ekosistemleri için ciddi tehditler oluşturmaktadır. Bu sorunların çözümü, besin maddesi kirliliğinin kontrol altına alınması, mühendislik çözümleri ve kamuoyu farkındalığının artırılması gibi çeşitli stratejilerin bir arada uygulanmasını gerektirmektedir. Bilim insanları, politika yapıcılar ve toplumun diğer paydaşları, bu sorunların çözümünde işbirliği yaparak, su kütlelerimizin sağlığını ve biyolojik çeşitliliğini korumak için çaba göstermelidir.

Kaynak:

• “Karadeniz patlayacak!” Peki ne zaman patlayacak? – Prof. Dr. Celal Şengör 
• Dealing with Dead Zones: Hypoxia in the Ocean