Teniste Zihin Oyunları

Teniste Zihin Oyunları nedir? Tenis oyununuza zihninizin etkisini biliyor musunuz? Tenis oyununa zihnimizin etkisi ilk olarak 1974 yılında Timothy Gallwey tarafından kaleme alınan “The Inner Game of Tennis” isimli kitabında yer verilmiş. Teniste Zihin Oyunlarını detaylı bir şekilde anlamak ve öğrenmek istiyorsanız “The Inner Game of Tennis” kitabını okumanızı öneririm. Kitabı Amazon’dan satın alabilir ister e-kitap ve pdf olarak okuyabilir ister sesli kitap olarak dinleyebilirsiniz. Okumak bana göre değil bu işi uygulamalı olarak öğrenmek istiyorum diyorsanız,  bu işin eğitimini alan sevgili koç Tuna Aktuna’nın “Teniste Zihin Oyunları” isimli bir atölye çalışması düzenliyor. Web sitesinden takip ederek bu atölye çalışmasına katılabilirsiniz.

Yaklaşık 10 yıldır tenis oynuyorum. Şu ana kadar bir çok değerli tenis hocası ile tenis oyunumu geliştirmek için çalıştım ve çalışmaya devam ediyorum. Tabii ki de her fırsat bulduğumda özel yada turnuvalarda tenis maçı yapıyorum. Tenis oyunumu geliştirmek ve maç performansımı iyileştirmek için yoğun çaba sarf ettiğim bir dönemde Timothy Gallwey’in “The Inner Game Of Tennis” kitabı ile karşılaştım. Her türlü öğrenim sürecinizde kullanabileceğiniz pratik öneriler içeren bu yöntemi mutalaka öğrenin ve uygulayın. İyi okumalar.

Timoty Gallwey “The Inner Game Of Tennis” kitabı ile aslında öğrenmeyi öğretiyor. Kitap o kadar çok tutulmuş ki Gallwey’in bu kitabındaki öğrenme metodu diğer sporlara ve iş dünyasına da uygulanmış. Timoty Gallwey, daha sonra “The Inner Game Of Work”, “The Inner Game Of Stress”,… kitaplarını yazmıştır. Ayrıca Timoty Gallwey “The Inner Game International School” ismiyle bir eğitim organizasyonu oluşturmuştur. Kitaplarında anlattığı bu metodu isteyenlere eğitim şeklinde uygulamalı olarak vermektedir. Sevgili koç Tuna Aktuna‘da benim bildiğim ülkemizde ilk ve tek bu eğitimi alan koçlardandır. Timoty Gallwey koçluğun atalarından birisi olarak bilinir. Tüm bu kitaplarda ele aldığı yöntemlerle profesyonel koçluk mesleğinin oluşmasına ve bugünkü şeklini almasına büyük katkısı olmuştur.

Şimdi  gelelim Teniste Zihin Oyunlarına;

Senin İki Tarafın

Her oyun bir dış oyun ve bir iç oyun olmak üzere iki bölümden oluşur. Gallwey bu şekilde tanımlıyor kitabında:

• İç oyun, oyuncunun zihninde geçen oyundur ve konsantrasyon, gerginlik, kendinden şüphe duyma ve kendini kınama gibi engellere karşı oynanır. Kısacası, performansta mükemmelliği engelleyen tüm zihin alışkanlıklarının üstesinden gelmek için oynanır. İç oyundaki zaferler, kupa davasına herhangi bir katkı sağlamayabilir, ancak daha kalıcı olan ve saha içinde olduğu gibi saha dışında da kişinin başarısına önemli ölçüde katkıda bulunabilecek değerli ödüller getirir.
• Dış oyun, dış engelleri aşmak ve dış hedefe ulaşmak için dış rakibe karşı oynanır.

Kitapta Gallwey, bu iç oyunu nasıl daha iyi oynayacağımıza odaklanıyor.

Çoğu Oyuncu Saha İçinde Kendi Kendine Konuşur

Tenis maçlarında dikkat etmişsinizdir. Oyuncular kendi kendilerine konuşurlar, bir hata yaptıklarında kendilerine kızarlar. Güzel bir sayı aldıklarında ise sevinç çığlığı atarlar. Peki bu durumda kim kiminle konuşuyor? Gallwey bunu öğrencilerinde fark ettiğinde gözlemleyerek şu tespitte bulunur; her insanda iki tip benlik var birincisi bilinçli (Benlik 1) diğeri ise bilinç altı (Benlik 2) benliğimiz. Her iki benliğimiz sürekli iletişim halindedir, kendi kendimize konuşmamız, talimatlar vermemiz bu nedenledir?

Gallwey, teniste zihin oyunlarının ilk varsayımını şu şekilde yapıyor; Her oyuncunun içinde Benlik 1 ve Benlik 2 arasında var olan ilişki türü, kişinin teknik bilgisini etkili eyleme dönüştürme yeteneğini belirlemede temel faktördür. Başka bir deyişle, daha iyi tenisin veya daha iyi bir şeyin anahtarı, bilinçli anlatıcı Benlik 1 ve Benlik 2’nin doğal yetenekleri arasındaki ilişkiyi geliştirmede yatar. İki benliğimiz bir uyum içerisinde iletişim halinde olursa oyun iyi gidecektir.

Benlik 1, sözcükleri kullanarak Benlik 2’ye talimat vermeye çalışır. Ancak Benlik 2, görüntülere en iyi şekilde yanıt verir ve istenen eylemi gerçekleştirmenin fiziksel deneyimini içselleştirir. Kısacası, talimatlara çok fazla güvenerek eylemlerimizi hissetme yeteneğimizle bağlantımızı kaybetmemize izin verirsek, doğal öğrenme süreçlerimize erişimimizi ve performans potansiyelimizi ciddi şekilde tehlikeye atabiliriz. Gallwey diyor ki “bir şeyi öğrenirken yada yaparken kendimizi iyi yada kötü şekilde yargılamayı bırakmalı ve ne yaptığımıza odaklanmalı ve o anı görmeliyiz.”

Size bir tüyo, maç sırasında rakibinizin oyununu bozmak istiyorsanız ona en iyi yaptığı şeyi nasıl yaptığını sorun. Mesela “Hocam o kadar güzel servisi nasıl atıyorsunuz, yada ne kadar güzel forehand vuruşunuz var, bunu nasıl yapıyorsunuz” şeklinde. Rakibiniz düşünmeye başladığında artık o güzel vuruşları büyük bir ihtimalle yapamayacaktır. Yapabiliyorsa Teniste Zihin Oyunları’nı biliyordur!

İç oyunda geliştirilecek ilk iç beceri, yargısız farkındalıktır. Yargıyı “öğrenmediğimizde“, genellikle” kötü” alışkanlıklarımızı değiştirmek için bir reformcunun motivasyonuna ihtiyacımız olmadığını keşfederiz. Daha bilinçli olmamız gerekebilir. Keşfedilmeyi bekleyen daha doğal bir öğrenme ve gerçekleştirme süreci vardır. Yargılayıcı benliğin bilinçli çabalarından müdahale etmeden çalışmasına izin verildiğinde neler yapabileceğini göstermek için bekliyor.

Çok Tekrarı Bırakın

Gallwey, “büyük müzik ve sanatın bilinç dışının sessiz derinliklerinden doğduğu söylenir ve gerçek aşk ifadelerinin kelimelerin ve düşüncelerin altında yatan bir kaynaktan geldiği söylenir. Sporda en büyük performans; akıl bir cama benzeyen bir göl gibi durgun olduğunda gelir. ”

Bir şeyi daha iyi hale getirmek için alacağınız en yaygın tavsiye nedir? Daha çok dene. Daha çok çalış. Daha fazla çaba gösterin. Yaptığınız işe daha fazla dikkat edin. Daha fazla yap.

Ancak bazı zamanlarda sahada en iyi performansımızı sergileriz? Böyle bir anı fark ettiğinizde her şeyin zahmetsizce gerçekleştiğini görürsünüz. Düşünmeden ve hatta kendimize düşünmek için zaman tanımadan hareket ederiz. Eylemlerimizi iyi ya da kötü olarak yargılamayı bırakıp onları olduğu gibi gözlemlediğimiz anda gerçekleşir bu en iyi performans. Halk dilinde buna “anda kalmak” yada “anı yaşamak” deriz. Psikolojide “akış” veya “zirve deneyimi ” olarak bilinir .

Bunu tipik tenis dersiyle karşılaştırın. Gallwey’in açıkladığı gibi, öğretmen öğrencinin dersin maliyetinin değerli olduğunu hissetmesini ister. Bu nedenle ayrıntılı, sürekli geri bildirimde bulunurlar. En ufak bir kusuru her fark ettiklerinde, onu vurgularlar. Sonuç, öğrencinin ders ücretinin haklı olduğunu düşünmesidir. Artık düzeltmeleri gereken düzinelerce hatanın farkındalar – böylece daha fazla sınıf için rezervasyon yaptırıyorlar.

Gallwey, tenis koçu olarak ilk günlerinde bu yaklaşımı benimsemiş. Zamanla, geri adım atıp öğrencilerine daha fazla değil, daha az geribildirim verdiğinde daha hızlı geliştiklerini görmüş. Oyuncular, herhangi bir rehberlik olmaksızın bariz hatalarını düzeltmişler. Daha derin bir düzeyde, tenis oynamanın doğru yolunu biliyorlardı. Sadece yoluna çıkan zihnin alışkanlıklarının üstesinden gelmeleri gerekiyordu. Onları engelleyen şey bilgi eksikliği değildi.

Gallwey şöyle yazıyor: “Tüm iyi profesyonellerin ve tenis öğrencilerinin ne öğrenmesi gerektiğini öğrenmeye başlıyordum: görüntülerin kelimelerden daha iyi olduğunu, anlatmaktan daha iyi gösterdiğini, çok fazla talimatın hiç olmamasından daha kötü olduğunu ve çok fazla çalışmanın genellikle olumsuz sonuçlar doğurduğunu öğrenmeye başlıyordum.”

Sporun dışında, çok çabalamanın ne kadar geri tepebileceğini görebildiğimiz çok sayıda örnek vardır. Herhangi bir özerkliğe veya esnekliğe izin vermeden çalışanlarını sürekli işlerinin her ayrıntısını yönetme ihtiyacı hisseden bir yönetici düşünün. Sonuç olarak, çalışanlar inisiyatif alma veya kendi işlerini yönetme konusundaki ilgilerini kaybederler.

Ya da çocuklarının okulda başarılı olmasını isteyen bir ebeveyn düşünün, çalışma programını kontrol etsinler, akademik olmayan faaliyetlerini sınırlandırıyorlar ve iyi notlar için cazip ödüller veriyorlar. Kısa vadede işe yarayabilir, ancak uzun vadede çocuk kendini motive etmeyi öğrenmez veya çalışma için içsel bir istek geliştirmez.

Olumlu Düşünme Geri Tepiyor

Sadece becerilerimizi geliştirmek için daha çok çabalamamız tavsiye edilmez, aynı zamanda olumlu düşünmeye teşvik ediliriz. Gallwey’e göre, Konu İç Oyunu kazanmaya gelince, bu tamamen yanlış bir yaklaşımdır.

Benlik 1’i susturmak için, performansımıza olumlu ya da olumsuz yargılar eklemeyi bırakmalıyız. Örneğin, bir tenisin “iyi” veya “kötü” olarak hizmet ettiğini düşünmek, Benlik 2’nin ne yapılacağına dair sezgisel algısını kapatır. Gallwey, “kararın sıkılık ve sıkılıkla sonuçlandığının, doğru ve hızlı hareket için gereken akışkanlığa müdahale ettiğini fark etti. Gevşeme, yumuşak vuruşlar üretir ve düzensiz olsa bile vuruşlarınızı olduğu gibi kabul etmenizden kaynaklanır. ”

Benlik 2’nin doğru eylem duygusunun hakim olmasına izin vermek için, eylemlerimizi olduğu gibi görmeyi öğrenmemiz gerekir. Neyin doğru neyin yanlış olduğuna değil, ne olduğuna odaklanmalıyız. Gallwey’in açıkladığı gibi, net bir şekilde görebildiğimizde dahili öğrenme sürecimizden faydalanabiliriz:

Ama her şeyi olduğu gibi görmek için, ister koyu ister pembe renkli olsun, yargılayıcı gözlüklerimizi çıkarmalıyız. Bu eylem, güzel olduğu kadar şaşırtıcı da olan bir doğal gelişim sürecinin kilidini açar. . . . İlk adım, vuruşlarınızı olduğu gibi görmektir. Açıkça algılanmaları gerekir. Bu yalnızca kişisel yargı olmadığında yapılabilir. Vuruş net olarak görülüp olduğu gibi kabul edilir edilmez doğal ve hızlı bir değişim süreci başlar.
Kendimize güvenemeyeceğimiz ya da güvenmeyeceğimiz zaman yargılardan vazgeçmek zordur. Gallwey, olumsuz değerlendirmelerin öğrencilerine neyi yanlış yaptıklarını söylemenin onlara yardımcı olmadığını erken fark etti. Sadece olumlu değerlendirmeler yapmaya çalıştı – onlara neyi iyi yaptıklarını anlattı. Sonunda Gallwey, öğrencilerinin nasıl tenis oynadığına dair herhangi bir yargıya varmanın zararlı olduğunu fark etti.

Olumlu ve olumsuz değerlendirmeler aynı madalyonun iki yüzüdür. Bir şeyin iyi olduğunu söylemek, örtük olarak tersinin kötü olduğunu ima etmektir. Benlik 1 övgü duyduğunda, Benlik 2 altta yatan eleştiriyi alır.

Olumlu ve olumsuz değerlendirmelerin birbiriyle ilişkili olduğu açıktır. Diğer olayları olumlu ya da olumsuz olarak görmeden bir olayı olumlu olarak yargılamak imkansızdır. Yargılama sürecinin sadece olumsuz yanını durdurmanın da bir yolu yoktur.

İşin püf noktası, “Top neden bu yöne gitti?” gibi daha fazla gösteren sorular sorarak iyi veya kötü ikilisinden tamamen çıkmak olabilir. veya “Geçen sefer yaptığından neyi farklı yapıyorsun?” Bazen, insanların kendi performanslarını gözlemleyerek nasıl yaptıklarını ifade etmelerini sağlamak yargıları ortadan kaldırır ve gelişimsel olasılıklara odaklanır. Doğru imajı aklımızda tuttuğumuzda, doğal olarak ona doğru hareket ederiz. Değer yargıları bu sürecin önüne geçer.

Öğrenmenin İç Oyun Yolu

Hepimiz sürekli olarak yeni beceriler öğreniyor ve kazanıyoruz. Ancak çok azımız nasıl öğrendiğimize ve bunu mümkün olan en iyi şekilde yapıp yapmadığımıza çok dikkat ediyoruz. Çoğunlukla, “öğrenmek” olarak düşündüğümüz şey, öncelikle başarısızlıklarımız ve hatalarımız için kendimizi azarlamayı, kendimizle tartışmayı ve en etkili teknikleri kullanmamayı içerir . Kısacası, kendimizi bir yeteneği benimsemeye zorlamaya çalışıyoruz.

Gallwey, standart öğrenme yöntemini şu şekilde açıklıyor:
1. Adım: Geçmiş davranışları eleştiren veya yargılayan
2. Adım: Kendinize tekrar tekrar kelime komutlarıyla talimat vererek değişmenizi söyleyen
3. Adım: Çok deneyen; kendinizi doğru yapmaya yönlendiren
4. Adım: Benlik 1 kısır döngüsüne yol açan sonuçlar hakkında kritik yargıda bulunan

Standart öğrenme yolu, en hızlı ve en eğlenceli olmaktan çok uzaktır. Yavaştır, kendimiz hakkında kötü hissetmemize neden olur ve doğal öğrenme sürecimize müdahale eder. Bunun yerine Gallwey, İç Oyun öğrenme yöntemini takip etmeyi savunuyor. Bu yöntemde:

Adım 1: Yargısız Gözlem

Nereden başlamak istersin? Oyunun hangi bölümünün dikkat edilmesi gerekiyor? Her zaman değişim için en hazır olan en kötü olarak değerlendirdiğiniz vuruş değildir. En çok değiştirmek istediğiniz vuruşu seçmek iyidir. Vuruşun değişmek isteyip istemediğini söylemesine izin verin.

Servisinizi yaklaşık beş dakika boyunca izledikten ve hissettikten sonra, dikkat edilmesi gereken belirli bir vuruş unsuru hakkında güçlü bir fikriniz olabilir. Hizmetinize nasıl farklı olmak istediğinizi sorun. Belki daha akıcı bir ritim istiyor; belki daha fazla güç ya da daha fazla spin istiyor. Topların yüzde 90’ı ağa giriyorsa, muhtemelen neyin değişmesi gerektiği oldukça açıktır. Her durumda, değiştirmek istediğiniz en hissetmene izin ver, sonra bir kaç daha fazla inceleyin.

Adım 2: İstenen Sonucu Hayal Edin

Servisinizde arzulanan şeyin daha fazla güç olduğunu varsayalım. Bir sonraki adım, servisinizi daha fazla güçle hayal etmektir. Bunu yapmanın bir yolu, serivisinizde çok fazla güç alan birinin hareketini izlemek olabilir. Çok detaylı analiz etmeyin; sadece gördüklerinizi özümsemeye ve ne hissettiğinizi hissetmeye çalışın.

Adım 3: Benlik 2 ye Güvenin

Tekrar servis atmaya başlayın, ancak vuruşunuzu kontrol etmek için bilinçli bir çaba göstermeyin. Özellikle, daha sert topa vurmayı denemek için özel bir çaba göstermeyin. Sadece servisinizin kendisine hizmet etmeye başlamasına izin verin. Daha fazla güç istedikten sonra, bunun olmasına izin verin. Bu sihir değil, bu yüzden vücudunuza olasılıkları keşfetmek için bir şans verin. Ancak sonuçlar ne olursa olsun, Benlik 1’i bunun dışında tutun.

Adım 4: Değişimin ve Sonuçların Yargısız Gözlemi

Servisinizin kendisine hizmet etmesine izin verdiğinizde, işiniz sadece gözlemlemektir. Bu süreci kontrol etmeden izleyin. Kendinizi iş yerindeki doğal sürece ne kadar çok güvenmeye zorlayabilirseniz, çok fazla çaba sarf etmenin, yargılamanın ve düşünmenin olağan müdahale kalıplarına ve kaçınılmaz olarak takip eden hayal kırıklığına daha az eğilimli olursunuz.

Doğru topa vurmak için çok çalıştığınızda, ve işler yolunda giderse, ego tatmini yaşarsınız. Kontrol altında olduğunuzu, durumun efendisi olduğunuzu hissediyorsunuzdur. Ancak, servisin kendisine hizmet etmesine izin verdiğinizde, topa vuran senmişsin gibi gelmiyor. Vücudunuzun yetenekleri hakkında iyi hissetme eğilimindesiniz ve belki de sonuçlara hayran kalıyorsunuz, ancak kişisel başarı duygusu başka bir tatmin türü ile değişiyor.

Ama tabii ki, rahatlamaya çalıştığınız anda, gerçek rahatlama kaybolur ve onun yerine “rahatlamaya çalışmak ” adı verilen garip bir fenomen ortaya çıkar.”Gevşeme sadece izin verildiğinde gerçekleşir, “denemek” veya “yapmak” sonucu değil.”

Konsantrasyon: Odaklanmayı Öğrenme

Akılla savaşmak işe yaramıyor. En iyi çalışan şey, odaklanmayı öğrenmektir. Odaklanmayı öğrenmek bu bölümün konusudur ve bu birincil sanatı ne ölçüde öğrenirsek öğrenelim, yaptığımız her şeyde bize fayda sağlayabilir.

Odaklanmış zihin, yalnızca eldeki görevi yerine getirmek için gerekli olan bir durumun yönlerini alır. Diğer düşünceler veya dış olaylar tarafından rahatsız edilmez, burada ve şimdi ilgili olan her şeye tamamen dalmıştır.

Bu nedenle, uzun süre odaklanmanın nasıl sağlanacağı sorusu ortaya çıkar. En iyi yol, topa ilgi duymanıza izin vermektir. Bunu nasıl yaparsınız? Düşünmeyerek ve topu izleyerek, topu üzerindeki çizgilerden dönüş yönünü anlamaya çalışarak. Topun rakibin raketinden çıkmasını ve sizin sahanızda yere çarpışını görerek.

İlk olarak, herhangi bir yargıya varmadan mevcut davranışımızı gözlemlemeliyiz. Ne olması gerektiğini düşündüğümüz değil, ne olduğunu görmeliyiz. Ne yaptığımızın farkına vardığımızda, bir sonraki adıma geçebiliriz: istenen sonucu hayal etmek. Gallwey, eylemleri görselleştirmenin Benlik 2’nin doğal öğrenme yeteneklerini kullanmanın en iyi yolu olduğuna inandığı için görüntüleri doğrudan komutlar yerine savunuyor. Bir sonraki adım, Benlik 2’ye güvenmek ve “olmasına izin vermek!” Doğru imajı aklımızda tuttuğumuzda, hareketlerimizi zorlamak için çok fazla çabalayarak müdahale etmememiz şartıyla Benlik 2 devralabilir. Son adım, döngüyü tekrarlamak ve öğrenmeye devam etmek için “sonuçların yargılayıcı olmayan, sakin gözlemine” devam etmektir . Kötü alışkanlıkları unutmak için yargılayıcı olmayan gözlem gerekir.

Sonuç

Gallwey kitabın sonuna doğru şöyle yazar: Açıktır ki, hemen hemen her insan etkinliği hem dış hem de iç oyunları içerir. İster zenginlik, eğitim, itibar, dostluk, yeryüzünde barış veya sadece akşam yemeğinde yiyecek bir şeyler arıyor olalım, dış hedeflerimizle aramızda her zaman dış engeller vardır. Ve iç engeller her zaman oradadır; dışsal hedeflerimize ulaşmak için kullandığımız zihnin kendisi, endişelenme, pişmanlık duyma veya durumu genel olarak karıştırma eğilimiyle kolayca dağılır ve böylece içimizde gereksiz zorluklara neden olur.

Neyi başarmaya çalışırsak çalışalım, sadece dışarıya değil, içsel olana da daha fazla dikkat etmemiz bize fayda sağlayacaktır. Kendi yolumuza gitme içgüdüsünün üstesinden gelebilirsek ve doğuştan gelen yeteneklerimize güvenme konusunda daha rahat olursak, sonuçlar şaşırtıcı olabilir.

Kaynaklar:

"The Inner Game Of Tennis, Timoty Gallwey"
"https://fs.blog/2020/01/inner-game-of-tennis"